جاذبه های گردشگری

پارک ساعی

بوستان ساعی یا پارک ساعی یکی از بوستان‌های زیبای عمومی تهران است که با مساحتی در حدود 12 هکتار در خیابان ولیعصر واقع شده‌است. پوشش گیاهی پارک بسیار متنوع است و از میان آن‌ها می‌توان به چنار٬ کاج تهران٬ سرو شیرازی، سرو نقره‌ای، سرو بادبزنی، سرو تبری٬ برگ ‌بو، افرا، نارون‌، سدروس‌، ماگنولیا، یاس وحشی‌، ژنیگو، زالزالک، گردو و سیب اشاره کرد. قسمتی از پارک نیز به باغ ژاپنی معروف است که پرندگان آبزی هم در آن نگه‌داری می‌شوند. در قسمت حیات‌وحش پارک، حیوانات دیگری نیز نگهداری می‌شوند که از جمله آن‌ها می‌توان به خرگوش٬ قوچ٬ غاز٬ قو٬ مرغابی٬ سنجاب٬ طوطی وحشی و طاووس اشاره نمود. این پارک دارای شش ورودی است و در پی توسعه و تجهیز بوستان، بناهایی مانند جوی، برکه، آبشار و زمین بازی درست شده‌اند و در طراحی این پارک تلاش شده که بیشتر حرکت‌های موجود، اسلیمی باشند تا یک نوع اختلاف سطح بوجود بیاید و از پله‌ تا حد ممکن استفاده نشود. محل این پارک در سال 1324 خورشیدی توسط مهندس کریم ساعی درخت‌کاری شد و در اختیار وزارت کشاورزی وقت قرار گرفت تا اینکه سرانجام ایده طراحی اصلی پارک در دهه 40 شکل گرفت و در سال 42 با طراحی حسین محجوبی ساخته شد. تکمیل مراحل طراحی و ساخت پارک بین سال‌های 1342 تا 1352 ادامه یافت. از امکانات تفریحی و رفاهی این بوستان می‌توان به زمین بازی، زمین اسکیت، زمین تنیس روی میز، فضای سبز، آلاچیق، حیات وحش پارک و شهر بازی کودکان اشاره کرد.

دریاچه مصنوعی شهدای خلیج فارس

دریاچه مصنوعی شهدای خلیج‌فارس (دریاچه چیتگر) در شمال‌غرب شهر تهران و در منطقه 22 شهرداری این شهر قرار دارد . این دریاچه از شمال و شرق به محور چهار باغ و از جنوب و جنوب غرب به پارک جنگلی چیتگر و از غرب به بافت مسکونی منطقه 22 شهرداری تهران محدود است . سابقه طرح ساخت دریاچه مصنوعی شهدای خلیج‌فارس (دریاچه چیتگر) به نخستین طرح جامع تهران که پیش از انقلاب اسلامی و در سال 1347 تدوین شد، بازمی‌گردد . اما از آن زمان تاکنون بسیاری ساخت چنین دریاچه‌ای را رویا می‌دانستند. با این وجود موضوع ساخت دریاچه مصنوعی شهدای خلیج‌فارس (چیتگر) در برنامه جامع دوم و سوم تهران نیز تکرار شد و در دوره اخیر شهرداری تهران، بالاخره برای نخستین بار و در این چند سال شهرداری تهران برای ساخت تنها دریاچه مصنوعی پایتخت شکل گرفت . دریاچه چیتگر از بارش‌های فصلی و آب موقت رودخانه کن و روان آبهای تهران بهره می‌برد و می‌تواند در تعدیل هوای پایتخت و افزایش رطوبت هوا کمک کند . این دریاچه با مساحت حدود 355 هکتار و گنجایش 35 میلیون مترمکعب آب در طرح جامع و طرح تفصیلی مصوب منطقه 22 گنانجده شده است. همچنین این دریاچه به‌عنوان یک وسعت بزرگ آبی می‌تواند سفره‌های زیرزمینی تهران در غرب را سیراب کند. شهری که آرام آرام سفره هایش رو به تخلیه رفته با اجرای این پروژه عظیم می‌تواند از احتمال فرو نشست خاک جلوگیری کند . آب دریاچه از رودخانه کن (بوستان جوانمردان) با کانالی به طول حدود 6 کیلومتر و نیز سایر منابع آبی منطقه با هماهنگی وزارت نیرو تأمین می‌شود . فضای اطراف دریاچه شامل فضای های سبز و تفریحی و بازی و رستوران و فضاهای پذیرایی و اقامت موقت و فضاهای های خدماتی بسیار است و این مکان را به یکی از تفریگاه های گردشگری لذت بخش تهران تبدیل کرده است.

آکواریوم اصفهان

آکواریوم اصفهان یا تونل اکواریوم اصفهان در زمینی به وسعت 4000 متر مربع و در عمق 7 متری زیر زمین در پارک جنگلی ناژوان در اصفهان واقع شده است. در این مجموعه، آکواریوم های بزرگ 5 الی 10 متری، آکواریوم های لمسی و سیلندر آکواریوم و نیز یک تونل آکواریوم به طول 35 متر وجود دارد که در حدود 6500 موجود زنده در‌ آنها نگهداری می‌شوند. آکواریوم اصفهان بالغ بر 300 تا 350 گونه از ماهی های پنج قاره جهان را در خود جای داده است که حدود 100 قطعه از این آبزیان جزء خطرناکترین، نادرترین و عجیبترین گونه از ماهیان می‌باشند. همچنین 6 نوع کوسه در تونل آکواریوم اصفهان زندگی می‌کنند. در آکواریوم اصفهان کودکان میتوانند به گونه های مختلف از آبزیان غذا بدهند آنها را لمس بکنند، لحظات و دقایق شاد و به یاد ماندنی را تجربه کتتد. همچنین یک بخش عکس یادگاری، فروشگاه هدایا، کافی شاپ و پارکینگی هم در این مجموعه طراحی و تعبیه شده تا بازدید کنندگان اوقات شادتر و با اماکانات مناسبی را در این مجموعه سپری کنند. برای اولین بار است که در کشور جمهوری اسلامی ایران یک مجموعه آکواریوم با این حجم احداث می‌گردد. آکواریوم اصفهان با سرمایه گذاری مشترک شرکت اقیانوس آکواریوم ترکیه و شهرداری اصفهان ساخته و به بهره برداری رسیده است .

پل طبیعت تهران

پل طبیعت تهران پل عابر پیاده ایست که به عنوان سازه ای مدرن و زیبا و از نماد های شهر تهران محسوب می‌شود. این پل به منظور اتصال بوستان آب و آتش در غرب به پارک طالقانی در شرق که توسط بزرگراه مدرس از هم جدا شده اند طراحی شده است.
در مسابقه ای که در سال 1387 از طرف شرکت نوسازی عباس آباد وابسته به شهرداری تهران برگزار شد و در آن عنوان شده بود که پل باید به گونه ای طراحی شود که مسائل زیست محیطی در طراحی آن مورد توجه قرار گیرد، دارای جاذبه های تفریحی باشد و تنها برای عبور و مرور به کار نرود و چهره ارتفاعات البرز را از جنوب به شمال مخدوش نکند، شرکت دیبا که در زمينه معماری، طراحی و تولید سازه های پارچه ای (سازه های چادری) در ايران فعالیت می‌کنند طرح پل طبیعت را مطرح و به عنوان طرح برنده برگزیده شد.
ساخت این پل که بزرگترین پل غیر خودرویی کشور است از پاییز سال 1389 آغاز و در پاییز 1393 پایان یافت. پس از افتتاح پل طبیعت تهران در مهر 1393، این پل به سرعت به یک فضای جمعی شهری تبدیل شد و مورد استقبال عموم قرار گرفت .
برخلاف پل های عابر پیاده که عملکرد صرفا عبوری دارند، این پل با طول 270 متر غیر از عملکرد ارتباط پیاده بین دو عرصه طبیعی شهر، با هدف حضور، مکث و دوام افراد ساخته شده است و به این منظور فضاهایی برای نشستن، فضاهای سبز و پوشش گیاهی و نیز رستوران‌ها و کافه‌هایی در سطوح مختلف آن طراحی و تعبیه شده است تا از این طریق میزان ماندگاری و دوام حضور افراد در فضا را افزایش دهد. خلق این سازه‌ی چالش برانگیز در ایران بی سابقه بوده و بر خلاف تمامی پل ها که با نقش عبوری طراحی و ساخته می‌شوند، پل طبیعت آن چنان که از نام آن بر می‌آید، به عنوان یک فضای شهری پویا و سرزنده، خود به عنوان یک مقصد شهری نقش آفرینی می‌کند که به عنوان یک فضای شهری به صورت آزادانه تمامی اقشار قادر به بهره مندی از آن هستند.
پل طبیعت تهران با ارتفاع 40 متر از سطح زمین در سه طبقه ساخته شده، طبقه نخست با وسعت 1450 متر مربع و دیوار های شیشه ای فضاهایی مانند کافه، رستوران و گالری ها را شامل می‌شود. طبقه دوم با وسعت 2870 متر مربع بیشتر برای عبور و مرور و توقف های کوتاه و نشستن بر روی سکو های تعبیه شده مورد استفاده است. این طبقه دارای طراحی خاص فضای سبز است همچنین دید فوق العاده ای از اطراف تهران به شما می‌دهد. طبقه سوم با مساحتی برابر 571 متر مربع به صورت دو حلقه بر روی طبقه دوم قرار گرفته اند که ظرفیت زیادی برای ورود مردم دارند و بهترین جای پل برای تماشای مناظر زیبا و گرفتن عکس های یادگاری و ملاقات های دوستانه و خانوادگی است.
پل طبیعت توسط معماری جوان به نام خانم لیلا عراقیان ( متولد 1362 ) در سن 25 سالگی طراحی شده و با کمک همکاران دیگر او در گروه دیبا همچون علیرضا بهزادی تکمیل شده است.
لیلا عراقیان فارغ‌التحصیل معماری از دانشگاه شهید بهشتی و فوق لیسانس از دانشگاه بریتیش کلمبیا است که در سال 1384 به همراه همکارش علیرضا بهزدای شرکت سازه های پارچه ای دیبا را تاسیس کردند. شرکت دیبا پس از اجرای سازه های چادری پارک آب و آتش تهران، به مسابقهٔ طراحی پل طبیعت دعوت شد و طرحشان برگزیده شد .
پل طبیعت تنها سازه ای زیبا در دل طبیعت نیست. این پل یک سازه شگفت معماری است. سازه ای که از سوی مراکز علمی و دانشگاهی و مهندسی کشور مورد تقدیر قرار گرفته است. برای نخستین بار سال 92 انجمن فولاد ایران، این سازه را سازه برتر فولادی کشور در سال 92 شناخت. هنوز چند هفته از بهره برداری این پل نگذشته بود که جایزه جهانی خشت طلایی به پل طبیعت تعلق گرفت و در فصل پایانی سال 93 پل طبیعت در رده 6 پل برتر کشور در سال 1393 معرفی شد.
جوایز دیگر شامل : برترین پل شهری در چهارمین کنفرانس بین المللی پل در دانشگاه امیرکبیر، تهران در سال 1393 - جایزه Architizer A+ در بخش پل و بزرگراه ها، نیویورک، ایالت متحده امریکا در سال 1394 - جایزه MEIDAA در بخش پروژه های عمومی و شهری خاورمیانه، دوبی، امارت متحده عربی در سال 1394 - جایزه نقره ای IPMA برای مدیریت پروژه، پاناما در سال 1394 - جایزه معماری آسیا، استانبول، ترکیه در سال 1394 - جایزه معمار برای فضاهای عمومی، تهران، ایران در سال 1394 - جایزه بین المللی خوارزمی در سال 1396
همچنین لیلا عراقیان به همراه علیرضا بهزادی در سال ۲۰۱۶ جایزه معماری آقاخان که یکی از معتبرترین جوایز بین‌المللی معماری است را دریافت نموده است.
منبع : fa.wikipedia.org - dibats.com - abasabad.tehran.ir